Nagła utrata bliskiej osoby zmusza nas do podjęcia wielu działań, z którymi na co dzień nie mamy styczności. Zarówno wstrząs, jakim jest informacja o śmierci, jak i szereg zmian w sytuacji materialnej nie poprawia stanu osób, które pozostają przy życiu. Zadośćuczynienie po śmierci bliskiej osoby ma pomóc rodzinie przystosować się do tych nagłych zmian. Dlatego warto wnioskować o zadośćuczynienie, gdyż pieniądze mogą pozwolić na spokojne przejście okresu żałoby.
Dowiedz się, czym jest zadośćuczynienie, kto może się o nie ubiegać, przez jaki okres można dochodzić roszczeń i na jaką rekompensatę można liczyć.
Czym jest zadośćuczynienie i kto może się o nie ubiegać?
Zadośćuczynienie to jednorazowe świadczenie pieniężne wypłacane przez zakład ubezpieczeń strony odpowiedzialnej za zdarzenie. Może być wypłacane na skutek wypadku komunikacyjnego, wypadku przy pracy czy w rolnictwie.
Zadośćuczynienie jest ściśle powiązane z utratą dóbr osobistych w rozumieniu przerwanych więzi emocjonalnych. Z tego powodu starać się o nie mogą najbliżsi członkowie rodziny: współmałżonkowie, dzieci, rodzice, rodzeństwo, a nawet wnuki lub dziadkowie.
O zadośćuczynienie mogą również ubiegać się konkubenci, dzieci przyjęte na wychowanie, teściowie, zięciowie, synowe, czy też osoby pozostające w nieformalnym związku. Istotne jest, że po stronie wnioskującego leżeć będzie udowodnienie siły więzi łączących osoby, jak również faktu korzystania z pomocy ekonomicznej zmarłego.
Kwota zadośćuczynienia
Na wartość przyznanego zadośćuczynienia ma wpływ wiele czynników. Między innymi należą do nich wiek osoby zmarłej i osób bliskich, zarobki, wkład w życie rodzinne czy też stan zdrowia. Nie bez znaczenia jest czas, który upłynął od dnia śmierci do momentu skierowania wniosku do ubezpieczyciela.
Oszacowanie odpowiedniej wartości i dobre udokumentowanie roszczeń wnioskującego wymaga dużego doświadczenia i wiedzy. Możliwe do uzyskania kwoty wahają się od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy złotych. Wypłata może być pomniejszona, gdy zmarły przyczynił się do powstania szkody, albo nie przyznana, gdy wnioskujący nie udowodni więzi łączących go ze zmarłym.
Jakie dokumenty są potrzebne?
Do zgłoszenia roszczenia o zadośćuczynienie wymagane są dokumenty potwierdzające zdarzenie i utratę osoby bliskiej:
- dokumenty stanowiące potwierdzenie relacji ze zmarłym;
- akt zgonu;
- dokument potwierdzający odpowiedzialność sprawcy (na przykład wyrok sądu);
- notatka policyjna lub BHP;
- dokumentacja medyczna wnioskującego, jeżeli informacja o śmierci bliskiej osoby spowodowała nagłe pogorszenie stanu zdrowia;
- zaświadczenie o zarobkach i zatrudnieniu osoby zmarłej.
Czas na zgłoszenie roszczeń
Zadośćuczynienie po śmierci bliskiej osoby można zgłaszać do 3 lat od momentu otrzymania informacji o konsekwencjach wypadku oraz do 20 lat w przypadku popełnienia przez sprawcę przestępstwa.
Warto jednak nie zwlekać ze skierowaniem wniosku, gdyż upływ czasu może powodować w ocenie ubezpieczyciela, ale również sądu zacieranie się powstałej krzywdy, a tym samym na wysokość zadośćuczynienia.
Rola pełnomocnika
Pozyskanie dokumentacji w sprawie oraz ustalenie podmiotu zobowiązanego do wypłaty odszkodowania może być problematyczne i czasochłonne. Dlatego też warto powierzyć formalności profesjonalnemu pełnomocnikowi, który ma doświadczenie i wskaże jakie działania należy podjąć lub doradzi skorzystanie z istniejących szablonów wniosków obejmujących całościowo kwestie zadośćuczynienia.
